3.2.Interpretacja pomiarów

Jednym ze sposobów interpretacji wyników zebranych przez anemometr, jest graficzny wykres kołowy zwany różą wiatrów.  Jest to wykres zazwyczaj podzielony na 8 do 16 równych części , pokazujący z jaką prędkością i z jakiego kierunku na danym obszarze wieje wiatr.

Przykład:

Kierunek wiatru

N

 

 

E

 

 

S

 

 

W

 

 

Częstotliwość występowania wiatru [%]

4,5

5

8,5

7,5

8

7,8

9

10

15

16

6

4

Średnia prędkość wiatru [m/s]

6

5,5

7

7,1

6,8

5

6,8

5,8

7,3

6,5

6,4

5,7

Tabela 1. Częstotliwość i prędkość występowania wiatrów.

Na podstawie tabeli 1 wykreśla się różę wiatrów:

 

Rys.5.Róża wiatrów

 

Długość pasków koloru szarego reprezentuje częstotliwość występowania wiatru, czyli jaki procent czasu  wieje z danego kierunku,
czarne kliny powstały w wyniku pomnożenia średniej prędkości wiatru z danego kierunku i częstotliwości występowania wiatru. Wartość ta mówi jak bardzo dany sektor przyczynia się do średniej prędkości wiatru na danym obszarze pomiaru,
ostatni (żółty) klin mówi o mocy niesionej przez wiatr. Energia zmienia się z kwadratem prędkości wiatru. Jest to najbardziej interesujący parametr, mówiący z którego kierunku dochodzi najwięcej mocy do napędzania naszej turbiny.

Jak widać na rys.5, najwięcej energii będą dostarczać wiatry z zachodu. Róża wiatrów jest bardzo pomocna podczas wybierania miejsca do usytuowania elektrowni. Jeśli ma ona być wybudowana na lądzie, trzeba uwzględnić jak najmniejszą ilość przeszkód i jak najgładszy teren, z kierunków z których dostarczana jest największa energia.

Siła i kierunek wiatru może zmieniać się jednak z roku na rok (nawet o 10 %) dlatego planiści usytuowania dużych elektrowni lub parków, oprócz rocznych (lub kilkuletnich) pomiarów wiatru, biorą pod uwagę także wieloletnie pomiary meteorologiczne z pobliskich stacji, aby uzyskać bardziej wiarygodne wyniki.