Stała moc przy prędkościach wiatru od nominalnej do maksymalnej.
Układ kontroli typu „pich”, wymaga sygnału sterującego kątem natarcia łopat. Gdy moc nominalna generatora zostaje przekroczona, z powodu zwiększonych prędkości wiatru, łopatki wirnika zostają odpowiednio obrócone wokół ich osi, czyli zostaje zmieniony kąt natarcia. Składowa siły nośnej powodująca ruch obrotowy zostaje zredukowana i w konsekwencji, także odzysk mocy z turbiny wiatrowej. Regulacja kąta natarcia odbywa się w całym zakresie prędkości wiatru. Od minimalnej, gdzie następuje załączenie turbiny, do nominalnej prędkości wiatru, wirnik pracuje z takimi prędkościami, żeby uzyskać jak największą moc z zastanego wiatru. Gdy prędkość wiatru jest większa od nominalnej, moc wirnika jest utrzymywana na stałym poziomie i turbina oddaje tylko moc nominalną. Dopiero gdy wiatr osiągnie wartość maksymalną (zazwyczaj jest to 25 m/s) następuje zatrzymanie turbiny i ustawienie łopatek w tak zwaną chorągiewkę, czyli równolegle do kierunku wiatru.
Turbiny o regulacji typu „pitch control”, są bardziej skomplikowane od turbin z regulacją typu „stall”. Wymagany jest układ dopasowywania kąta natarcia łopatki. Jednak turbiny tego typu maja następujące zalety:
|
Aktywna kontrola mocy przy wszystkich warunkach wiatrowych, także przy mocach poniżej nominalnej |
|
Wyższa produkcja energii (nawet o 10 % w porównaniu z turbinami z kontrolą typu „stall”) |
|
Nie są potrzebne tak silne hamulce do unieruchomienia wirnika |
|
Przy dużych prędkościach wiatru przestawienie łopatek w „chorągiewki” |
|
Mniejsze masy łopatek wirnika |
|
Stała moc przy prędkościach wiatru od nominalnej do maksymalnej. |
Kontrolę mocy polegającą na zmiennym ustawieniu konta natarcia łopatki, zazwyczaj stosuje się w elektrowniach, o zmiennej prędkości obrotowej.